متوکلوپرامید10:
داروی متوکلوپرامید برای درمان برخی از ناراحتی‌های معده و روده استفاده می‌شود. داروی متوکلوپرامید بیشتر برای درمان سوزش معده که پس از صرف غذا یا در طول روز اتفاق می‌افتد استفاده می‌شود.
نحوه‌ی مصرف داروی متوکلوپرامید و دوز مصرفی:
داروی متوکلوپرامید را به صورت خوراکی ۳۰ دقیقه قبل از غذا و پیش از خواب، معمولا چهار بار در روز و طبق دستور پزشک، مصرف کنید.
دوز مصرف داروی متوکلوپرامید به سن، وضعیت بیماری و پاسخگویی بدن شما به درمان و سایر داروهایی که مصرف میکنید بستگی دارد. اطمینان حاصل کنید که پزشک شما یا دکتر داروخانه در جریان تمامی داروهایی که مصرف میکنید قرار گرفته باشند.
عوارض جانبی مصرف داروی متوکلوپرامید:
خواب‌آلودگی، سرگیجه، خستگی، مشکل در خواب، پریشانی، سردرد و اسهال از جمله عوارض جانبی مصرف داروی متوکلوپرامید است. در صورتی که هر کدام از این علائم ادامه پیدا کرد یا وخیم‌تر شد به پزشک خود یا دکتر داروخانه اطلاع دهید.
موارد احتیاط مصرف داروی متوکلوپرامید:
پیش از مصرف داروی متوکلوپرامید در صورتی که به این دارو حساسیت دارید موضوع را با پزشک خود یا دکتر داروخانه در میان بگذارید. داروی متوکلوپرامید ممکن است شامل ترکیبات غیر فعالی باشد که موجب بروز حساسیت یا مشکلات دیگر بشود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر با دکتر داروخانه صحبت کنید.
نیتروگلیسرین 4/0:
نیتروگلیسیرین برای درمان و پیشگیری از آنژین صدری ناشی از بیماری عروق کرونر استفاده می شود. نیتروگلیسیرین زیر زبانی و اسپری نیتروگلیسرین برای درمان حملات درد قلبی شدید مورد استفاده قرار می گیرد. نیتروگلیسیرین ترانس درمال ، پماد نیتروگلیسرین و کپسول به اندازه کافی سریع برای حملات حاد آنژین عمل نمی کنند.
موارد مصرف:
قرص زیر زبانی نیتروگلیسرین برای جلوگیری از درد قفسه سینه (آنژین) در افراد مبتلا به بیماری قلبی خاص (بیماری عروق کرونر) مورد استفاده قرار می گیرد. نیتروگلیسیرین متعلق به یک کلاس از داروهاست که با عنوان نیتراتها شناخته می شوند. آنژین زمانی رخ می دهد که عضله قلب خون را به اندازه کافی دریافت نمی کند. عمل این این دارو به واسطه آرامش بخشی و گسترش عروق خونی است تا خون بتواند به راحتی در قلب جریان بیابد. البته این دارو درد قفسه سینه را به یک باره کاهش نخواهد داد.
دوزهای مصرفی برای نیتروگلیسرین شامل موارد زیر است:
- قرص: ۰/۳، ۰/۴، ۰/۶ میلی گرم
- کپسول: ۲٫۶ ، ۶٫۴، ۲٫۵، ۶٫۵ میلی گرم؛
- اسپری: ۰/۴ میلی گرم
- پدهای چسبنده: ۰/۱، ۰/۲، ۰/۳، ۰/۴، ۰/۶، ۰/۸ میلی گرم
- پماد: ۲٪
- محلول تزریقی: ۲۵، ۵۰، ۱۰۰ میلی گرم / ۲۵۰ میلی لیتر
- دوز قابل تزریق: ۱ و ۵ میلی گرم / میلی لیتر
برای درمان حملات حاد آنژین صدری یا برای پیشگیری از حملات حاد، مجاز به مصرف یک قرص زیر زبانی یا بین گونه و لثه و یا یک اسپری می باشید. نیتروگلیسیرین زیر زبانی و اسپری به سرعت از طریق بزاق دهان جذب می شوند و اثرات فوری دارند. ممکن است که نیاز باشد هر ۵ دقیقه تکرار شود.
عوارض جانبی:
از جمله عوارض نیتروگلیسرین می تواند سردرد، سرگیجه، سبکی سر، تهوع و گرگرفتگی باشد که ممکن است تا زمانی که بدن شما خود را با این دارو تطبیق می سازد، رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات باقی بماند یا بدتر شود، به پزشک خود سریعا اطلاع دهید. البته سردرد اغلب نشانه این است که نیتروگلیسرین در حال عمل کردن می باشد.
احتیاط دارویی:
اگر شما اخیرا آسیب مغزی، یا کم خونی، فشار خون پایین، از دست دادن بیش از حد آب بدن (کم آبی بدن)، سایر مشکلات قلبی (مانند حمله قلبی اخیر) داشته اید، پزشک خود را مطلع سازید. این دارو ممکن است در شما سرگیجه ایجاد نماید پس از رانندگی کردن، استفاده از ماشین آلات و یا انجام هر گونه فعالیتی که نیاز به هوشیاری کامل دارد تا زمانی که از هوشیاری کامل خود مطمئن نشده اید، پرهیز نمایید.
تداخل دارویی:
از آنجا که نیتروگلیسیرین می تواند باعث افت فشار خون (هیپوتانسیون) شود، مصرف آن با داروهای دیگری که موجب افت فشار خون می شوند، می تواند افت فشار شدیدی را ایجاد کند. برخی از داروهای کاهش فشار خون عبارتند از:
- برخی از داروهای ضد افسردگی
- برخی از داوهای ضد روان پریشی
- کینیدین (Quinaglute، Quinidex)
- پروکائین آمید (Pronestyl، Procan-SR، Procanbid)،
- بنزودیازپین ها مانند دیازپام (والیوم)
- مواد مخدر مانند مورفین
از آنجا که الکل نیز ممکن است اثرات کاهندگی فشار خون ناشی از نیتروگلیسیرین را تشدید نماید، به بیماران دریافت کننده نیتروگلیسیرین توصیه می شود که از مصرف مشروبات الکلی خودداری کنند.
لوزارتان25:
لوزارتان برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود و همچنین خطر سکته را در افراد مبتلا به بیماری های قلبی می کاهد.
لوزارتان برای آهسته کردن آسیب به کلیه در طولانی مدت در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و فشار خون بالا موثر است. لوزارتان همچنین ممکن است برای اهدافی غیر از موارد بالا مورد استفاده قرار بگیرد.
اشکال دارویی:
قرص های های 25 و 50 میلی گرمی.
در صورت ابتلا به شرایط زیر قبل از مصرف لوزارتان حتما به پزشک اطلاع رسانی کنید :
- بیماری کلیوی
- بیماری کبدی
- نارسایی قلبی
- ناتعادلی الکترولیت (مثل کاهش پتاسیم در خون)
- در صورت کم آبی بدن
- باردار بودن
عوارض جانبی رایج لوزارتان شامل موارد زیر است:
- علائم آنفولانزا یا سرماخوردگی مثل گرفتگی بینی، عطسه، گلودرد یا تب
- سرفه خشک
- انقباض عضلانی
- پادرد و کمردرد
- سردرد، سرگیجه
- دل درد و اسهال
- احساس خستگی
- بی خوابی
چه داروهایی روی لوزارتان تاثیر می گذارد ؟
در صورت مصرف داروهای زیر حتما به پزشک اطلاع دهید.
- داروهای ادرارآور
- داروهای فشار خون
- لیتیوم
- کلکسی کوب
- آسپیرین یا دیگر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مثل ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ملوکسی کام و ....
سیتریزین 10
ستیریزین یک آنتی هیستامین است که هیستامین شیمیایی طبیعی بدن را کاهش می دهد. هیستامین می تواند علائم عطسه، خارش، آبریزش چشم و آبریزش بینی ایجاد کند. از این دارو برای درمان علائم حساسیت یا سرماخوردگی مانند عطسه، خارش، آبریزش چشم یا آبریزش بینی استفاده می شود.
ستیریزین همچنین برای درمان خارش و تورم ناشی از کهیر هم مورد استفاده قرار می گیرد.
نحوه مصرف ستیریزین
ستیریزین را دقیقا طبق دستورات روی راهنمای دارویی و پزشکتان مصرف کنید. از این دارو بیشتر یا طولانی تر از میزان توصیه شده مصرف نکنید.
شما می توانید ستیریزین را همراه یا بدون غذا مصرف کنید.
اگر علائم شما بهبود نیافت یا بدتر شد یا اگر تب دارید، با پزشک خود در تماس باشید.
موارد منع مصرف
اگر به طور منظم از داروهای دیگری که باعث خواب آلودگی می شوند (مانند سایر داروهای سرماخوردگی یا آلرژی، دارو های مسکن، قرص های خواب آور، منبسط کننده های عضلانی و داروی تشنج، افسردگی و اضطراب) مصرف می کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. آن ها می توانند به خواب آلودگی ناشی از ستیریزین بیافزایند.
عوارض جانبی سیتریزین
اگر هر یک از علائم واکنش آلرژیک کهیر؛ تنفس سخت؛ تورم چهره، لب ها، زبان یا گلو را داشتید، سریعا با اورژانس تماس بگیرید.
اگر هر یک از عوارض جانبی جدی زیر را داشتید استفاده از ستیریزین را توقف کنید و با پزشک خود در تماس باشید:
- تپش سریع، محکم و یا نامنظم ضربان قلب
- ضعف، لرزش (تکان های کنترل نشده) و یا مشکل در خواب (بی خوابی)
- احساس بی قراری شدید، بیش فعالی
- گیجی
- مشکلات بینایی
- ادرار کمتر از حد معمول یا قطع ادرار
تداخلات دارویی
ممکن است داروهای زیادی وجود داشته باشند که با ستیریزین تداخل داشته باشند. در مورد تمام داروهای تجویزی و داروهای بدون نسخه، ویتامین ها، مواد معدنی، محصولات گیاهی که مصرف می کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. مصرف دارو های جدید را بدون مشورت با پزشک خود شروع نکنید.
پرانول10
پروپرانولول یا داروی درمان تپش قلب متعلق به گروهی از داروها می باشد که با عنوان بتا بلوکرها شناخته می شوند. پرانول برای درمان بسیاری از شرایط مختلف پزشکی استفاده می شود و بر روی قلب و رگ های خونی کار می کند.
اگر شما دارای فشار خون بالا (هایپرتانسیون) می باشید، قرص پروپرانولول اجازه می دهد تا فشار خون در رگ های خونی تان کاهش یابد و به پیشگیری از ریتم غیر طبیعی سریع قلب (آریتمی) کمک می کند؛ چرا که قلب شما با استفاده از انرژی کمتری کار می کند. قرص پرانول به کاهش درد قفسه سینه ناشی از آنژین صدری و همچنین به محافظت قلب پس از حمله قلبی کمک کند.
عوارض قرص پروپرانول
شایع ترین عوارض جانبی پروپرانولول عبارتند از:
- آهسته تر شدن ضربان قلب
- تغییر در میل یا عملکرد جنسی
- اسهال
- خشکی چشم
- ریزش مو
- حالت تهوع
- ضعف یا خستگی
اگر چه این اثرات خفیف هستند، آنها ممکن است ظرف چند روز یا چند هفته از بین بروند. درصورت شدیدتر و یا بهبود نیافتن آنها، پزشک یا داروساز خود را مطلع سازید.
نحوه مصرف پروپرانولول
- پروپرانولول را بطور دقیق مطابق با نسخه تجویز شده پزشک خود مصرف کنید. دقیقا از برچسب راهنمای مصرفی روی دارو پیروی کنید. گاهی ممکن است پزشکتان برای اطمینان از کسب بهترین نتیجه، دوز مصرفی دارویتان را تغییر دهد. این دارو را در مقادیر بیشتر یا کمتر و یا طولانی تر از میزان توصیه شده، استفاده نکنید.
- بزرگسالان می توانند پروپرانولول را همراه با غذا یا بدون آن مصرف کنند، اما هر بار آن را به شیوه یکسانی مصرف کنید.
- پروپرانولول را روزانه در ساعات معینی مصرف کنید.
موارد احتیاط
قبل از مصرف این دارو در موارد زیر با پزشک خود مشورت نمایید:
-وجود هر گونه حساسیت به پروپرانولول و یا مواد دیگر از قبیل غذاها، رنگ‌ها و مواد محافظ.
- در صورت حاملگی و شیردهی.
- در صورت ابتلاء به هر نوع بیماری به خصوص بیماریهای قلبی عروقی، تندی ضربان قلب، دیابت، بیماریهای کبدی و کلیوی، افسردگی و پرکاری تیرویید، آسم، برونشیت و آمفیزم.
- قبل از مصرف هر نوع داروی جدید یا در صورت به وجود آمدن هر نوع مسئله تازه حین استفاده از این دارو پزشک معالجتان را مطلع سازید.
- دارو را طبق دستور پزشک و در فواصل زمانی منظم میل نمایید. در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید به محض به یاد آوردن، آن را مصرف کنید ولی اگر تقریباً زمان مصرف بعدی فرا رسیده باشد از مصرف آن خودداری کرده و مقدار مصرف بعدی را دو برابر نکنید.
- قبل از انجام اعمال جراحی یا دندانپزشکی و تست آزمایشگاهی پزشک را از مصرف این دارو مطلع سازید.
-این دارو ممکن است باعث خواب آلودگی و گیجی گردد، لذا ضمن درمان از رانندگی و کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری کامل دارد خودداری نمایید.
عوارض جانبی:
هر دارو به موازات اثرات درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود، اگرچه همه‌ی این عوارض در یک فرد دیده نمی‌شود. در صورت بروز مزاحمت هر یک از عوارض زیر با پزشک مشورت نمایید:
سرگیجه، ضعف، ضربان سریع و نامنظم قلب، کبودی ناخن‌ها و کف دست، اشکال در تنفس و تشنج.
متوکاربامول500
متوکاربامول با شل کردن عضلات موجب بهبود و کاهش گرفتگی و درد عضلات می شود. قرص متوکاربامول دارویی برای درد عضلانی و گرفتگی عضلانی مورد استفاده قرار می گیرد. این قرص معمولا همراه با سایر درمان ها مانند فیزیوتراپی و استراحت تجویز می شود. به طور کلی متوکاربامول موجب شل شدن عضلات می شود. این دارو به صورت قرص های 500 و 1000 میلی گرم در داروخانه ها و مراکز بهداشتی موجود است.
اشکال دارو
- متوکاربامول قرص 500 م گ
- متوکاربامول1000م گ/10م ل ایرانی آمپول
موارد مصرف متوکاربامول
درمان کمکی در بیماری های حاد و دردناک عضلانی- اسکلتی , درمان حمایتی بیماری کزاز
نحوه مصرف متوکاربامول
قرص متوکاربامول را می توانید همراه با آب با معده خالی و یا همراه با غذا میل کنید. معمولا این دارو برای دو تا سه بار در روز تجویز می شود. دوز مصرف قرص متوکاربامول به میزان پاسخ شما به دارو، سن، شدت مشکل و همچنین سایر دارو هایی که مصرف می نمایید وابسته می باشد. متوکاربامول از طریق دستگاه گوارش به سرعت جذب می شود. اثرات داروی متوکاربامول نیم ساعت بعد از مصرف آن شروع می شود و به طور گسترده در سرتاسر بدن اثرات این دارو پخش می شود.
عوارض جانبی متوکاربامول
درصورت بروز علایم واکنش آلرژیک از جمله کهیر، مشکل در تنفس، تورم صورت، زبان، لب ها و گلو مصرف دارو را متوقف کرده و فورا به اورژانس مراجعه نمایید.
درصورت داشتن هریک از موارد زیر، مصرف دارو را متوقف کرده و فورا به پزشک مراجعه کنید:
- تب، لرز، علایم آنفولانزا
- ضربان قلب آهسته
- احساس از حال رفتن
- تشنج
- زردی پوست و چشم
تداخل دارویی:
- درصورتی که بطور مرتب از داروهایی استفاده میکنید که میتوانند سبب خواب آلودگی شوند (داروهای ضد حساسیت یا سرماخوردگی، آرامبخش ها، ضد درد های مخدر، قرص های خواب، شل کننده های عضلات یا داروهایی که برای درمان اضطراب، افسردگی یا تشنج بکار میروند) پیش از مصرف متوکاربامول با پزشک مشورت کنید. این دارو ها میتوانند سبب تشدید خواب آلودگی ناشی از مصرف متوکاربامول شوند.
- درمورد تمام داروهایی که مصرف میکنید با پزشک مشورت کنید به ویژه پیریدوستیگمین.
- سایر داروها نیز میتوانند با متوکاربامول تداخل ایجاد کنند این موارد میتواند شامل داروهای با نسخه یا بدون نیاز به نسخه پزشک، ویتامین ها و داروهای گیاهی باشد. پزشک را از تمام داروهایی که مصرف میکنید مطلع سازید.
ایبوپروفن400
یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی است.
ایبوپروفن را می‌توان روزی ۳ الی ۴ بار مصرف کرد؛ حداکثر دوز مصرفی ایبوپروفن بدون نسخه پزشک روزی ۱۲۰۰ میلی‌گرم است. این دارو را نباید برای درمان درد به مدت بیش از ۱۰ روز و برای درمان تب به میزان بیش از ۳ روز مصرف کرد، در صورت ادامه درد و تب باید به پزشک مراجعه کرد. پزشک میتواند در صورت صلاح‌دید ایبوپروفن را با مقادیر تا ۳۲۰۰ میلی‌گرم و یا به مدت بیشتر تجویز کند.
در صورتی که مصرف ایبوپروفن موجب سوء هاضمه در شما می‌شود میتوانید آن را بعد از مصرف غذا و یا با شیر مصرف کنید.
قبل از مصرف ایبوپروفن به پزشک خود بگویید چه داروهای دیگر حتی داروهای گیاهی را مصرف میکنید. این داروها ممکن است با ایپوپروفن تداخل اثر داشته باشند.
پس از خوردن قرص‌های ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک ۳۰-۱۵ دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید.
سالمندان بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند.
اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب می‌خورید و درد ظرف ۱۴ روز و تب ظرف ۳ روز بهتر نشده یا حتی بدتر شده است با پزشکتان مشورت کنید.
در حین مصرف این دارو نباید مشروبات الکلی بنوشید. زیرا احتمال آسیب به معده بیشتر خواهد شد. همچنین نباید تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی یا در فعالیت‌های خطرناک شرکت کنید زیرا این دارو در برخی از افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خواب آلودگی می‌شود.
ایبوپروفن را بدون توصیه پزشک به کودکان کوچکتر از ۱۲ سال ندهید.
از مصرف استامینوفن یا آسپرین همزمان با ایبوپروفن اجتناب کنید.
علائم مصرف بیش از حد ایبوپروفن
حالت تهوع، استفراغ، دل درد، خواب‌آلودگی، مدفوع سیاه یا خونی، سرفه به همراه بالا آوردن خون، تنفس سطحی و کم عمق، غش کردن یا بیهوش شدن از علائم مصرف بیش از حد ایبوپروفن است.
از چه مواردی در دوره مصرف ایبوپروفن باید خودداری کرد؟
از نوشیدن الکل خودداری کنید؛ زیرا ممکن است خطر خونریزی معده را در شما افزایش دهد.
از مصرف آسپرین در دوره مصرف ایبوپروفن خودداری کنید. اگر در حال مصرف آسپرین برای پیشگیری از سکته مغزی یا حمله قلبی هستید، از مصرف ایبوپروفن خودداری کنید؛ زیرا ایبوپروفن باعث کاهش تاثیر آسپرین در محافظت از قلب و رگ‌های خونی می‌شود. در صورتی که مجبورید که هر دو دارو را مصرف کنید، ایبوپروفن را حداقل ۸ ساعت قبل یا ۳۰ دقیقه بعد از آسپرین، مصرف کنید.
عوارض مصرف ایبوپروفن
- علائم گوارشی مانند سوء هاضمه، سوزش سردل، معده درد و… از علائم شایع داروهای NSAIDs است که برای کاهش آنها مصرف دارو پس از غذا توصیه می‌شود. در صورت ادامه دار شدن این عوارض با پزشک خود مشورت کنید.
- برای بهبود اسهال ناشی از مصرف این دارو، مصرف وعده‌های غذایی ساده و مایعات به مقدار کافی توصیه می‌شود.
- احساس تهوع ناشی از این دارو با مصرف وعده‌های غذایی سبک و پرهیز از غذا‌های پرچرب و پرادویه کاهش می‌یابد.
- در صورت مشکلات تنفسی و هرگونه علائم حساسیت دارویی (مانند ورم صورت و دهان) به پزشک خود مراجعه کنید.
- در صورت مشاهده دفع خون یا مدفوع تیره، استفراغ حاوی خون یا شکم درد شدید، مصرف دارو را قطع و به پزشک خود مراجعه کنید.
کلداکس
قرص کلداکس یکی از مؤثرترین داروهای درمان سرماخوردگی است که با توجه به شدت و نوع سرماخوردگی، در افراد مختلف قدرت اثر متفاوتی دارد.
قبل از مصرف این دارو، در موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:
در صورت وجود هر نوع حساسیت به استامینوفن، پسودوافدرین و دیفن هیدرامین
در صورت مصرف دارو در بارداری و شیردهی
در صورت مصرف در کودکان و سالمندان
در صورت مصرف سایر داروها بخصوص آنتی کولینرژیک ها، داروهای پایین آورنده فشار خون، داروهای ضد افسردگی، داروهای تضعیف کننده و یا محرک سیستم عصبی مرکزی.
در صورت ابتلا به بیماری هایی نظیر اعتیاد به الکل، بیماری های قلبی – عروقی، دیابت، گاستریت (التهاب معده) و یا زخم معده، پرفشاری خون، پرکاری غده تیروئید و بزرگی پروستات.
مصرف کلد استاپ در کودکان، به دلیل داشتن خطر، توصیه نمی شود. همچنین مصرف آن در دوران بارداری و شیردهی باید با تجویز و تشخیص پزشک متخصص انجام پذیرد.
موارد مصرف:
کاربرد این دارو برای توقف درد و تب ناشی ازسرماخوردگی، سینوزیت و برطرف کردن گرفتگی بینی، حساسیت و آبریزش بینی است.
درخصوص نحوه صحیح مصرف دارو به این نکات توجه کنید:
۱- این دارو را فقط بر اساس دستور راهنمای دارو مصرف نمایید، از مصرف مقادیر یا دفعات بیشتر از دستور راهنمای دارو خودداری نمایید.
۲- به منظور کاهش تحریکات گوارشی، دارو را همراه با غذا، یک لیوان آب یا شیر میل نمایید.
۳- درصورتی‌که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن فوراً آن را میل کنید. ولی اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد، فقط آن نوبت را مصرف نموده و از دوبرابرکردن مقدار دارو خودداری کنید
عوارض جانبی و احتمالی قرص های کلداکس
خواب آلودگی، خشکی دهان/ گلو/ بینی، یبوست یا اختلال در خواب. اگر هر یک از این عوارض جانبی استمرار داشت یا بدتر شد به پزشک و یا متخصص خود بگویید. اگر پزشک استفاده از این دارو را برای شما تجویز کرده است بخاطر داشته باشید به این دلیل بوده که مزایای بیشتری نسبت به عوارض جانبی آن دارد. خیلی از افرادی که از این دارو استفاده می کنند دچار عوارض جانبی آن نشده اند. در صورت احساس تغییرات رفتاری/ ذهنی، زنگ زدن گوش، مشکل در ادرار، تغییرات دیداری، ضربان قلب نامنظم و سریع، حملات ناگهانی قلب، و واکنش های حساسیتی مثل راش/ خارش و تورم. سرگیجه شدید، مشکلات تنفسی بلافاصله پزشک خود را در جریان قرار دهید.
پمادهیدروکورتیزون چشمی
هیدروکورتیزون در درمان حالت های التهابی و آلرژیک چشم و گوش که به کورتیکواستروئیدها پاسخ می دهند، استفاده می شود.
عوارض جانبی :
تاری دید، درد چشم، سردرد، و مشاهده هاله های نورانی در اطراف چراغ ها، پایین افتادن پلک ها و بزرگ شدن غیرعادی چشم، سوزش و آبریزش چشم از عوارض جانبی این دارو هستند.
موارد منع مصرف:
این دارو در بیماریهای قارچی چشم و گوش، التهاب سطحی حاد قرنیه ناشی از تبخال، سوراخ شدن پرده گوش، سل چشمی یا گوشی و در مرحله عفونی حاد بیماری ویروسی نباید مصرف شود. در کسانی که مبتلا به آب مروارید، گلوکوم مزمن با زاویه باز یا سابقه آن، التهاب گوش میانی(به خصوص در کودکان)، و سایر عفونت های قرنیه و ملتحمه چشم یا گوش هستند، مصرف این دارو باید با احتیاط انجام گیرد.
توصیه های مهم:
در دوران حاملگی در مادرانی که دوز بالایی از این دارو را دریافت کرده اند، نوزاد از لحاظ هیپوآدرنالیسم بررسی شود.
در مورد عوارض مصرف این دارو در دوران شیردهی بررسی لازم انجام نشده است و لازم است با احتیاط تجویز شود.
